استادیاردانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل گفت، مازندران یکی از استان های لرزه خیز ایران است.

دکتر حمید رضا توکلی، استادیاردانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در گفتگو باخبرنگار شمال نيوز در بابل بااشاره به اينكه مازندران یکی از استان های لرزه خیز ایران است، تصریح کرد:وجود گسل های فعال لرزه خیز بویژه گسل خزر در جنوب مازندران و در مرز کوه و دشت، به طول تقریبی 550 کیلومتر از گنبد تا آستارا و نیز گسل شمال البرز در ناحیه این استان به طول تقریبی 300کیلومتر ودیگر گسل های فرعی و فعال، نشان از پتانسیل بالای لرزه خیزی این ناحیه دارد.
وی افزود: در مازندران به جز مطالعات محدود لرزه زمین ساخت و لرزه خیزی در مقیاس استانی، مطالعه خاصی صورت نگرفته است و با توجه به نیازاستان به مطالعات تکمیلی در مقیاس های شهری، قرارداد مطالعات ریز پهنه بندی لرزه ای شهربابل بین سازمان مسکن و شهرسازی مازندران و دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در حال انعقاد است که براساس آن گستره شهر بابل تحت مطالعات ویژه لرزه خیزی، مهندسی زلزله و مدیریت بحران قرار می گیرد.
استادیاردانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل اظهارداشت: شهرستان بابل به عنوان بخشی از استان مازندران می باشد که به علت نزدیکی شهرهای آن و تراکم جمعیتی در صورت رخداد یک زلزله شدید در قسمتی از آن ناحیه، کل استان را تحت الشعاع خود قرار می دهد.
وی خاطرنشان ساخت: برای جلوگیری از حوادث احتمالی زلزله در بابل انجام مطالعات ریز پهنه بندی شهر بابل، شناسایی مناطق پرخطر، برنامه ریزی جهت مدیریت بحران زلزله، بهسازی لرزه ای ساختمان های ضروری و با اهمیت از جمله بیمارستان، مراکز درمانی ،آتش نشانی ها، سازه های مربوط به شریان های حیاتی از قبیل گاز،برق،فاضلاب باید اقدام کرد.
وی ادامه داد: همچنین آگاهی و تشویق صاحبان ساختمان های مسکونی موجود جهت نوسازی و یا بهسازی لرزه ای با کمک مالی شهرداری و یا دولت و نیز افزایش فرهنگ ساخت و ساز اصولی جهت ارتقاء ایمنی لرزه ای ساختمان های در حال طراحی و اجرا از دیگر مواردی است که جهت جلوگیری از حوادث احتمالی بروز زلزله در بابل باید اقدام شود
وی گفت: هر چند فرهنگ ساخت و ساز اصولی و مهندسی مقررات ملی ساختمان در کل کشور به خصوص در استان مازندران مراحل پیشرفت و ترقی را طی می کند، ولی همچنان ضعف هایی در بخش های مختلف طراحی، اجرا و نظارت وجود دارد که می تواند باعث کاهش ایمنی ساختمان ها در برابر زلزله گردد که این معضل در ساختمان های مسکونی شخصی ساز و روستایی بیشتر است.
دكترتوکلی درپايان افزود: عدم آگاهی و باور عملی صاحبان ساختمان نسبت به خسارات احتمالی مالی و جانی به هنگام وقوع یک زلزله شدید، کیفیت نامناسب مصالح ساختمانی به خصوص مناسب نبودن شن و ماسه برای ساخت بتن، کمبود نیروهای فنی مجرب و ماهر به ویژه در اجرای اسکلت فولادی و ضعف در طراحی و نظارت بر اجرای صحیح عملیات ساختمانی توسط مهندسین را ازجمله معضل در بخش ساخت و ساز می باشد.